уч

сущ.

1) ладо́нь || ладо́нный

киң уч — широ́кая ладо́нь

учы белән маңгаена сугу — уда́рить (хлопнуть) ладо́нью по лбу (по себе)

2) горсть, при́горшня

бер уч бодай — горсть пшени́цы

•

- уч сөякләре

- уч төбе
- уч тоту
- уч төбе кадәр
- уч төбе кадәрле
- уч төбе хәтле
- уч тутырып

••

уч төбе җылыту — дать на чай

уч төбендә генә (учка утыртып) йөртү — носи́ть на рука́х

уч төбендәге кебек — как на ладо́ни

учында кысып тоту — быть расчётливым, расхо́довать о́чень эконо́мно